حقیقت توسل به امامان معصوم چیست

حقیقت توسل به امامان معصوم چیست را با هم در سایت شبناک مشاهده میکنیم

توسل به امامان معصوم

«توسل» در لغت، به معناى مدد جستن از «وسیله اى» براى نیل به مقصود است. انسان براى رسیدن به مراد خویش، باید به اسباب و واسطه هاى فیض، متوسل شود
داوند خواسته است اولیاى خود را در کانون توجه و اقبال مردم قرار دهد. توجه به آنان، به عنوان انسان هاى کامل و برقرارى ارتباط عاطفى و معنوى با آنان، تأکید بر حقانیت و اسوه بودن آنان است و موجب مى شود مردم با مراجعه به آنان و الگوگیرى از ایشان، به طریق هدایت و سعادت، دست یابند

حقیقت توسل به معصومین

یکى از مصادیق توسل، واسطه قرار دادن پیامبران و امامان و اولیاء خدا در درگاه الهى است
یعنى ما خود را در پیشگاه الهى، حقیر و گنهکار مى‏دانیم از این رو خود را لایق نمى‏دانیم که به طور مستقیم، با ذات پاک الهى تماس بگیریم، بلکه یکى از آبرومندان درگاهش را که یکتاپرست کامل و حقیقى است و در دریاى توحید غرق است واسطه قرار مى‏دهیم، تا خداوند به آبروى او به ما لطف کند

از آیات، روایات و سیره مسلمان‌ها به خوبی استفاده می‌شود که توسل جستن به پیامبر گرامی اسلام(ص) و امامان معصوم(ع) جایز است و تفاوتی بین حیات و ممات آن بزرگان نیست

توسل در قرآن کریم

یعنی هر چیزی که مورد توجه و پسند خدا باشد، می‌تواند وسیله قرار گیرد. ممکن است این وسیله از نوع افعال باشد، مانند نماز، روزه، حج، جهاد، یا از انواع اشخاص باشد، مانند انبیا و اولیای خدا، یا از نوع اشیا باشد، مانند کعبه، حجرالاسود، مقام ابراهیم و قرآن. خلاصه هر چیزی که ما را به خدا نزدیک کند و ما را به یاد خدا بیندازد، می‌تواند وسیله قرار گیرد

روشن است که ما در توسل هرگز از قبر یا بدن فیزیکی و جسم پیامبر یا امام و… چیزی طلب نمی‌کنیم
بلکه از حقیقت وجودی آنان که به عقیده ما نفس نبوی و یا وَلَوی آنان است، استمداد می‌طلبیم

متوسل به می‌بایست نسبت به متوسل از کمال و مرتبت وجودی بیشتر و بالاتری برخوردار باشد
زیرا وساطت جز در این صورت که واسطه، فوق متوسل و دون متوسل الیه باشد معنا ندارد